Self-Esteem ต้องสร้างตั้งแต่ลูกยังเด็ก

Self-Esteem คือ ความนับถือตัวเอง

เห็นคุณค่าในตัวเอง ชื่นชมตัวเองเป็น

ภาษาอังกฤษมักเทียบความหมายกับคำว่า

Respect หรือ Admire

.

หากบุคคลมี Self-Esteem ที่ดี

จะนำมาสู่ความภาคภูมิใจในตัวเอง

มีพลังใจ และความเชื่อมั่นในตัวเอง

ว่าเขาจะทำได้ เขาจะรอดจากความยากลำบากที่เผชิญอยู่

เขาจะไม่รู้สึกต่ำต้อยด้อยค่าตัวเอง

แม้จะมีเสียงรอบข้างมากมายที่ดูหมิ่นว่า

"เขาทำไม่ได้" หรือ "เป็นไปไม่ได้"

เขาจะไปได้ไกลที่สุดเท่าที่เขาจะไปได้

.

Self-Esteem มิได้เกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติ

เพราะจิตใจเด็กยังไม่มั่นคงมากพอที่จะบอกกับตัวเองได้ว่า

"ฉันมีดีอะไร" หรือ "ฉันทำอะไรได้ดี"

พ่อแม่คือผู้สร้าง Self-Esteem ให้ลูกผ่านการเลี้ยงดู

เริ่มตั้งแต่การชมให้เป็นหรือการกล่าวด้วยความจริงใจ

ถึงความสำเร็จที่ลูกทำแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยๆก็ตาม

.

Self-Esteem ต้องสร้างตั้งแต่เด็ก

การเพิ่งเริ่มสร้าง Self-Esteem ในวัยรุ่นจะช้าไปหน่อย

และช้าที่สุดเมื่อมาเริ่มสร้าง Self-Esteem ในวัยทำงาน

เพราะเท่ากับว่าระหว่างทาง 20 กว่าปีก่อนเรียนจบ

ลูกได้เสียโอกาสมากมายอย่างประเมินค่ามิได้มาโดยตลอด

.

หากบุคคลมีความภาคภูมิใจในตัวเองต่ำ

พลังชีวิตจะน้อย ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

แม้ต้องการจะฉุดตัวเองขึ้นจากหลุมดำที่ตัวเองตกอยู่

ต้องใช้เวลาหลายปี และแรงสนับสนุนรอบข้างอยู่มาก

ทั้งจากเจ้านาย เพื่อนร่วมงาน คู่รัก

ซึ่งไม่ใช่ทุกคนที่พร้อมจะเอาเวลาในชีวิตมาเสริมสร้าง

Self-Esteem ให้เสมอไป

.

Self-Esteem อาศัยเวลาสร้างต่อเนื่องหลายปี

และใช้เวลาซ่อมหลายปีกว่าที่คนๆหนึ่งจะมี

Self-Esteem ที่ดีขึ้น

สร้างย่อมดีกว่าซ่อมเสมอ

ชีวิตที่น่าสงสารที่สุดคือคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรดี

และต้องยอมหรือตกอยู่ภายใต้เงื่อนไขของคนอื่นอยู่ร่ำไป